Ένα μάθημα από τον Tadeusz Kantor και Tο Μικρό Μανιφέστο του  Tadeusz Kantor.

Ο Tadeusz Kantor υπήρξε ένας πολύ σημαντικός θεατράνθρωπος από την Πολωνία. Το 1986, κοντά στο τέλος τού βίου του, προσκλήθηκε να δώσει μια σειρά μαθημάτων στην Δημοτική Δραματική Σχολή τού Μιλάνου. Το τελευταίο μάθημά του ξεκίνησε κατά τη δήλωσή του, σαν ένα μάθημα πάνω στον υπερρεαλισμό. Σάς μεταφέρουμε αποσπάσματα αυτής τής ομιλίας του με έμφαση στις «διορθώσεις» που η σημερ ινή πραγματικότητα επιβάλλει σε μια «σουρεαλιστική» τοποθέτηση. Το κείμενο αυτό γράφτηκε από τον Tadeusz Kantor στο Μιλάνο τον Ιούλιο τού 1986 και ολοκληρώθηκε στην Κρακοβία τον Νοέμβριο τού ίδιου έτους. Περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Μαθήματα στο Μιλάνο» των εκδόσεων Actes Sud -Papiers.

• Ένα μάθημα από τον Tadeusz Kantor“[…] Δεν ακούω μέσα μου την κλήση να σώσω τον κόσμο και να τον αναπλάσω. Αντιθέτως, παρατηρώ προσεκτικά τα ελαττώματά του που υποδαυλίζουν ισχυρώς τη δημιουργία μου […] Έχω την εντύπωση, και πιθανόν την τραγική συνείδηση ότι σ’ αυτήν την εφιαλτική εποχή τής αγίας γενικής κατανάλωσης, τής παραγωγής, τής παντοδύναμης τεχνικής και πολιτικής ο κόσμος γυρνάει και θα γυρνάει μόνος, ανεξάρτητα από την φωνή τής Τέχνης, και μάλιστα εναντίον της, και ότι η εξουσία ανήκει στις υλικές δυνάμεις, αντίθετες στην Τέχνη και στην ανθρώπινη ψυχή […]
  

• Tο Μικρό Μανιφέστο του  Tadeusz Kantor“[…] «…δεν είναι αλήθεια ότι στον σύγχρονο άνθρωπο το πνεύμα νίκησε τον Φόβο…δεν είναι αλήθεια… ο Φόβος υπάρχει: ο φόβος μπροστά στον έξω κόσμο, ο φόβος μπροστά στη μοίρα μας, μπροστά στον θάνατο, μπροστά στο άγνωστο, ο φόβος μπροστά στην άβυσσο, μπροστά στο κενό…